ಬುಲೆಟ್ ಸವಾರಿ-5: ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿ!-1

1989
ಮಿತಿ ಮೀರಿದ ವೇಗದಿಂದಾಗಿ ನನ್ನ ಬುಲೆಟ್ ಮೋಟಾರ್ ಬೈಕ್ ನಡುಗಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಸ್ಪೀಡೋಮೀಟರ್ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆ. 120 ಕಿ.ಮೀ. ತೋರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹಿಂದುಗಡೆಯಿಂದ ಆ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಜೀಪು ಮತ್ತಷ್ಟು ವೇಗದಿಂದ ತೀರ ಸಮೀಪವೇ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿತು. ಇನ್ನೇನು ಗುದ್ದಿಯೇ ಬಿಡುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಜೀಪಿನ ಚಕ್ರ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಬ್ರೇಕ್ ಒತ್ತಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಫುಟ್‌ಪಾತ್ ಅಂಚಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾರ್ನರ್ ಮಾಡಿ. ಜೀಪು ಅಡ್ಡವಾಗಿ ನಿಂತಿತು.
ಡ್ರೈವಿಂಗ್ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದವರು ನನ್ನ ಕಡೆ ಬೆರಳು ತೋರಿಸುತ್ತ ದೊಡ್ಡ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಅಬ್ಬರಿಸಿದರು.

ಹೂ ಆರ್ ಯು?

ಹಿಡಿದು ಎರಡು ಬಾರಿಸಿಯೇ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವಂಥ ಸಿಟ್ಟು ಅವರ ಮುಖಭಾವದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು.
ಪೊಲೀಸ್ ಸಬ್ ಇನ್‌ಸ್ಪೆಕ್ಟರ್ ಸರ್… ಎಂದೆ ನಾನು. ಶಿಸ್ತಾಗಿ ಸೆಲ್ಯೂಟ್ ಹೊಡೆದು, ಬಿಳಿ ಪ್ಯಾಂಟ್, ಶರ್ಟು, ಗ್ಲೌಸ್, ಕ್ಯಾನ್ವಾಸ್ ಶೂ, ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಬೈಕ್, ಹೆಲ್ಮಟ್ ಕಂಡು ಅವರಿಗೆ ಎನನ್ನಿಸಿತೋ ಏನೋ.
ವಾಟ್ ಇಸ್ ಯುವರ್ ನೇಮ್, ವಾಟ್ ಆರ್ ಯೂ ಡೂಯಿಂಗ್ ಹಿಯರ್? ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಗದರಿ ಕೇಳಿದರು.
ಐಯೆಮ್ ಅಶೋಕ್ ಕುಮಾರ್, ಐಯೆಮ್ ಪೈಲಟಿಂಗ್ ಯುವರ್ ವೆಹಿಕಲ್ ಸರ್ ಎಂದೆ.
ಹೂ ಟೋಲ್‌ಡ್ ಯೂ ಡು ದಟ್ ಎಂದು ಅವರು ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು.
ಮೈ ಪೊಲೀಸ್ ಕಮಿಷನರ್ ಸರ್ ಎಂದೆ.
ಯೂ ಸ್ಟೇ ಬ್ಯಾಕ್, ಐ ಡೋಂಟ್ ವಾಂಟ್ ಎನಿ ಪೈಲಟ್ ಎಂದು ಅವರು ಕೈಯಾಡಿಸಿದರು.

ಹೀಗೆ, ಜೀಪೊಂದನ್ನು ಚಲಾಯಿಸುತ್ತ, ನನ್ನನ್ನು ಅಟ್ಟಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಅಬ್ಬರಿಸಿದವರು ಮಾಜಿ ಪ್ರಧಾನಿ ದಿ.ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿ! ಅವರ ಜತೆ ಕೂತಿದ್ದ ಅಂದಿನ ಕೇಂದ್ರ ಸಚಿವ ಬೂಟಾ ಸಿಂಗ್, ಅಂದಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಆರ್. ಗುಂಡೂರಾವ್ ಮತ್ತು ಆಗ ಸಂಸದರಾಗಿದ್ದ ಎಫ್.ಎಂ.ಖಾನ್ ಅವರು ಈ ಸನ್ನಿವೇಶ ಕಂಡು ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಆ ಜೀಪಿನ ಹಿಂದೆ ಎದ್ದುಬಿದ್ದು ಎಂಬಂತೆ ದೌಡಾಯಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದ ಅಂದಿನ ಬೆಂಗಳೂರು ಪೊಲೀಸ್ ಆಯುಕ್ತ ಎ.ಆರ್. ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್, ಡಿಸಿಪಿ ನಾಗರಾಜ್ ಮತ್ತು ಗುಪ್ತಚರ ದಳ ಡಿಸಿಪಿ ಸೋಮಶೇಖರ್ ಅವರು ಪಿಳಿಪಿಳಿ ಕಣ್ಣ ಬಿಡುತ್ತ ಆತಂಕಿತರಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು!

1980ರಿಂದ 83ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಚಾಮರಾಜಪೇಟೆ ಉಪ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಎಸ್‌ಐ ಆಗಿದ್ದೆ. ಅದು, ರಾಜ್ಯದೆಲ್ಲೆಡೆ ರೈತ ಸಂಘ ಪ್ರಬಲವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ. ರೈತ ಬಂಡಾಯದ ಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಆಗಿನ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರಕಾರ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಅಧಿಕಾರ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭೀತಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಚುನಾವಣೆ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗಷ್ಟೇ ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿ ಅವರು ಪೈಲಟ್ ವೃತ್ತಿ ತೊರೆದು ರಾಜಕಾರಣದತ್ತ ವಾಲಿದ್ದರು. ಅದೊಂದು ದಿನ ಕಮಿಷನರ್ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಅವರು ಪೊಲೀಸ್ ಅದಿಕಾರಿಗಳ ಸಭೆ ಕರೆದು, ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ರಾಜೀವ್ ಬರುವ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದರು. ರಾಜೀವ್ ಆಗ ಯಾವುದೇ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಇರದೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಾಗಿದ್ದರು. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರಿಗ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರದ ಪ್ರಕಾರ ಭದ್ರತೆ ಕಲ್ಪಿಸಿ, ಅವರಿಗಾಗಿ ಸಂಚಾರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಪಾಟು ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇನಾದರೂ ಮಾಡಿದರೆ ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಗದ್ದಲ ಎಬ್ಬಿಸುವುದು ಖಚಿತವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಕಮಿಷನರ್ ಒಂದು ಉಪಾಯ ಮಾಡಿದರು. ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಬುಲೆಟ್ ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬ ಎಸ್‌ಐ ವೈಟ್ ಡ್ರೆಸ್‌ನಲ್ಲಿ ರಾಜೀವ್ ಸಂಚರಿಸುವ ಹಾದಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಅವರ ವಾಹನಕ್ಕಿಂತ 10-15 ಮೀಟರ್ ಮುಂದೆ ಸಾಗಬೇಕು. ಆ ಬೈಕ್ ನೋಡಿಯೇ ಎಲ್ಲ ಸರ್ಕಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಾದಿ ಸುಗಮಗೊಳಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ಪ್ಲ್ಯಾನ್. ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ನಾನು ಆಯ್ಕೆಯಾದೆ.

ಅಂದು ನಾನು ಬೆಳಗ್ಗೆ 7 ಗಂಟೆಗೇ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣ ತಲುಪಿದೆ. ನನ್ನ ಜತೆ ಪೊಲೀಸ್ ಕಾನ್‌ಸ್ಟೇಬಲ್ ಒಬ್ಬರು ಮಪ್ತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರು.
ವಿಮಾನದಿಂದಿಳಿದ ರಾಜೀವ್‌ರನ್ನು ಅಂದಿನ ಸಿಎಂ ಗುಂಡೂರಾವ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಹಿರಿಯ ಸಚಿವರು ಭಯಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಮಿರಮಿರನೆ ಮಿಂಚುವ ಉಡುಪಿನೊಂದಿಗೆ ಕೆಂಪಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ರಾಜೀವ್‌ರನ್ನು ನಾನು ಕಂಡು. ಅಬ್ಬಾ ಎಂಥ ಸುರಸುದಂರಾಂಗ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಆಗ ಅವರಿಗೆ 38 ವರ್ಷ. ರಾಜೀವ್ ಇದ್ದ ಕಾರಿನ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಾನು ಪೈಲಟ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮುನ್ನಡೆದೆ.

ಹೋಟೆಲ್ ಅಶೋಕದಿಂದ 10 ಗಂಟೆ ಸುಮಾರಿಗೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮುಖಂಡರೊಂದಿಗೆ ಅವರು ಜೆ.ಸಿ. ರಸ್ತೆ ಕಡೆ ಹೊರಟರು. ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ನಾನು ಪೈಲಟ್ ಮಾಡಿದೆ. ಜೆ.ಸಿ.ರಸ್ತೆಯ ಮಿನರ್ವ ಸರ್ಕಲ್ ಬಳಿಯ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಸಭೆ ಏರ್ಪಾಟಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ರಾಜೀವ್ ಭಾಷಣ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ವೇದಿಕೆಯ ಮುಂದೆ ಕೇವಲ 20-30 ಮಂದಿಯಷ್ಟೇ ಇದ್ದದನ್ನು ಕಂಡು ಮುನಿಸಿಕೊಂಡ ಅವರು ಅಲ್ಲಿ ಭಾಷಣ ಮಾಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು. ಕೆಂಗೇರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ಜನ ಸೇರಲಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅವರ ಮನವೊಲಿಸಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮುಖಂಡರು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅಲ್ಲೂ ಜನ ಬಾರದೆ, ಒಂದಿಷ್ಟು ಶಾಲಾ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆಸಿ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಕಂಡು ಕಿಡಿಕಿಡಿಯಾದ ರಾಜೀವ್, ‘ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದರೆ ನಾಲ್ಕು ತಲೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಂಥ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಭಾಷಣ ಬೇರೆ ಕೇಡು’ ಎಂದು ಪುಢಾರಿಗಳಿಗೆ ಬೆವರಿಳಿಸಿ ರೇಸ್ ಕೋರ್ಸ್‌ಗೆ ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರಿಗಾಗಿ ಹೆಲಿಕ್ಯಾಪ್ಟರ್ ಕಾಯುತ್ತಿತ್ತು. ಕೆಲ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮುಖಂಡರೊಂದಿಗೆ ತುಮಕೂರಿಗೆ ಹೊರಟರು.

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ 3 ಗಂಟೆಗೆ ವಾಪಸಾಗಿ ಹೋಟೆಲ್ ಅಶೋಕಾಗೆ ತೆರಳಿದರು. ಸಂಜೆ 5 ಗಂಟೆಯ ಏರ್ ಇಂಡಿಯಾ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ದಿಲ್ಲಿಗೆ ತೆರಳಲು 4.15ಕ್ಕೆ ಅವರು ಹೋಟೆಲ್‌ನಿಂದ ನಿರ್ಗಮಿಸಲಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಮಾಹಿತಿ ನಮಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು.

(ಮುಂದುವರೆಯುವುದು)